Zielona ściana berberysu: jak stworzyć bezpretensjonalne ogrodzenie i dbać o niego

Żywopłot wygląda znacznie bardziej estetycznie niż ogrodzenie, rozwiązując te same problemy, więc wielu ogrodników woli tę opcję. Na przykład do utworzenia zielonej ściany nadaje się berberys, łącząc dekoracyjność z bezpretensjonalnością.

Żywopłoty z berberysu: zalety i wady

Korzyści z żywopłotów z berberysu są następujące:

• niski koszt sadzonek w porównaniu z siatką, tekturą falistą, deskami, konieczną konstrukcją ogrodzenia (lub nawet całkowitym brakiem kosztów materiałowych, jeśli sam propagujesz berberys pospolity);
• wskaźniki wzrostu (ogrodzenie uzyskuje niezbędną gęstość w ciągu 1,5–2 lat);
• długowieczność (oczekiwana długość życia krzewów berberysu wynosi 50-60 lat);
• obecność kolców o długości 1-3 cm (ogrodzenie niezawodnie chroni miejsce przed sąsiednimi zwierzętami domowymi, a czasem przed obcymi);
• zdolność do łatwego tolerowania przycinania i utrzymywania kształtu dobrze po nim (ponadto berberys zwyczajny nie ma tendencji do „rozlewania” strony przy użyciu pędów korzeniowych);
• ogólna dekoracyjność i szeroka gama odmian, różniących się wysokością i kolorem liści;
• mało wymagająca pielęgnacja (zakorzenia się w prawie każdym składzie podłoża, toleruje zimno do -35 ° C, odporna na kaprysy pogodowe, ekstremalne temperatury).

Asortyment wysokiej jakości berberysu pozwala dopasować żywopłot do różnych koncepcji projektowania krajobrazu

Nie bez wad:

• kategoryczna nietolerancja podmokłej gleby (dla terenów podmokłych, nisko położonych, ogrodów z berberysem w pobliżu powierzchni wód gruntowych - zdecydowanie nie jest opcją);
• obecność cierni (jednocześnie zalety i wady cięcia berberysu i zbierania jagód będą konieczne tylko w rękawiczkach);
• skłonność do wpływania na mączniaka prawdziwego i rdzę (inne rośliny w ogrodzie również mogą być dotknięte, konieczna jest profilaktyka).

Berberys jest podatny na infekcje mączniakiem prawdziwym, z których grzyb może rozprzestrzeniać się na inne rośliny ogrodowe

Odpowiednie odmiany berberysu

Wybierając odmiany berberysu do formowania żywopłotów, rosyjscy ogrodnicy biorą pod uwagę estetykę, odporność na mróz, mało wymagające warunki wzrostu i brak kapryśnej opieki. Poniższe opcje spełniają te kryteria..

Często

Udało się przetrwać we wszystkich regionach Rosji, z wyjątkiem Dalekiej Północy. Toleruje ostre zimy i niedobór gleby.. Ciemnozielone liście wyglądają bardzo elegancko. Wysokość krzewu wynosi 2,5–3 m. Wiosną (kwiecień - maj) kwitnie obficie. Kwiaty są małe, jasnożółte, zebrane w kwiatostany-pędzle. Jesienią liście zmieniają kolor na malinowy, szkarłatny, bordowy, jadalne czerwone jagody.

Berberys zwyczajny to owocowy żywopłot, jagody można wykorzystać do zrobienia dżemu, kompotu, marmolady, sosów

Odmiany hodowane przez hodowców:

• Atropurpurea (różowo-czerwone liście przez cały sezon).

  

  Berberys zwyczajny Atropurpurea natychmiast przyciąga uwagę jasnym kolorem liści

• Albovariegata (liście ze srebrno-białymi pociągnięciami i plamami).

  

  Berberys zwyczajny Albovariegata należy sadzić na słońcu, w cieniu liście stają się czysto zielone

Amur

Dorasta do 3,5 m, żółtawe pędy stają się szare w miarę starzenia się krzewu. Ciernie są długie, około 3 cm, duże (do 8 cm), jasnozielone liście jesienią stają się ognistym fioletem. Kwitnienie występuje w maju, trwa do 3 tygodni. Kremowożółte kwiaty, bardzo pachnące. Berberys ten jest doskonałą rośliną miodową, która przyciąga owady zapylające.. Jest również szeroko stosowany w medycynie ludowej (wymaga korzeni, liści, kwiatów, owoców).

Żywopłot berberysowy Amur nie tylko chroni stronę przed nieproszonymi gośćmi, ale także przyciąga owady zapylające

Rosyjscy hodowcy opracowali Orfeusz. Krzew osiąga wysokość 1 m, nie kwitnie, liście są jasnozielone.

Berberys Orfeusz jest znacznie mniejszy niż „rodzic”

Tunberg

Dzięki jasnym pędom (w młodym wieku pomarańcza, a następnie jasna szkarłat) żywopłot zachowuje dekoracyjność nawet w zimie. Krzew ma wysokość do 2,5 m. Kwiaty są żółte z czerwonawym odcieniem, pojedyncze lub zebrane w szczotkach po 3-5 sztuk. Jagody są niejadalne, koralowe. Jesienią liście zmieniają kolor na czerwono-fioletowy. Berberys ten preferuje cień, jest bardziej odporny na choroby grzybowe niż „krewni”, ale mniej odporny.

Berberys pospolity Thunberga zachowuje jasność koloru nawet w cieniu, mniej niż „krewni”, cierpi na grzyby chorobotwórcze, ale więcej - na niskie temperatury

Na jego podstawie wyhodowano wiele hybryd karłowatych:

• Bagatelle (prawie kulisty, bardzo gęsty krzew o średnicy około 40 cm, liście są brązowo-szkarłatne).

  

  Barberry Bagatelle z Tunberg tworzy niskie, bardzo gęste krzewy o właściwej formie

• Kobold (wysokość do 50 cm, liście jasnozielone lub limonkowe).

  

  Stopień intensywności żółtego podtonu w kolorze liści berberysu Kobolda Tunberga zależy od oświetlenia

• Bonanza Gold (wysokość około 50 cm, złote liście cytryny).

  

  Thunberg Barberry Bonanza Gold - karłowaty krzew o małych liściach

• Atropurpurea (krzew do 60 cm, strzela prawie bez kolców, purpurowe liście przez cały sezon).

  

  Atropurpurea z berberysu pospolitego Thunberga ma znacznie mniej kolców niż inne odmiany

• Aurea (do 1 m wysokości, liście są słonecznie żółte).

  

  Liście berberysu Thunberg Aurea zawsze wydają się być oświetlone przez słońce.

• Różowa królowa (bardzo czysty krzew o wysokości około 0,5 m, liście różowo-malinowe).

  

  Berberys różowej królowej może służyć do tworzenia spektakularnych żywych żywopłotów

• Silver Beauty (zielone liście pokryte srebrnymi akcentami i kropkami).

  

  Silverberg Barberis Silver Beauty to niezmiennie eleganckie połączenie zieleni i srebra

Wideo: Barberis Tunberg w projektowaniu krajobrazu

Ottawa

Hodowla hybrydowa, „rodzice” - berberys pospolity i Thunberg. Wysokość tulei do 2 m. Kolców jest niewiele, miękkie. Kwiaty są czerwono-żółte, zebrane w pędzle po 5-10 sztuk. Młode liście są czerwonawe z niebieskawym odcieniem, latem zmieniają kolor na różowo-zielony, jesienią - na pomarańczowo-czerwony.

Berberys pospolity Ottawa wyhodowany przez hodowców stał się podstawą nowych hybryd

Na tej podstawie hodowane są odmiany

• Purpurea (liście są bardzo ciemne, z daleka wydają się czarne, wysokość do 1,5 m).

  

  Berberys Ottawa Purpurea pozostawia buraki, przy odpowiednim oświetleniu wydają się czarne

• Srebrne Mile (szarawe liście pokryte są cienko-srebrnymi „pociągnięciami” różowo-srebrnymi).

  

  Wzór liści berberysu Ottawa Silver Miles występuje tylko u dorosłych roślin.

Nie, tworząc ogrodzenie, nie sadzić w pobliżu krzewów berberysu o różnych wysokościach. Amatorskiemu ogrodnikowi raczej nie uda się stworzyć zgrabnej, wielopoziomowej struktury bez żadnego doświadczenia. Przeciwnie, osobne kolorowe plamy dobrze wyglądają na zielonym tle. Ale tutaj ważne jest obserwowanie umiaru, bez nadmiernej różnorodności i poczucia ponownego oceniania.

Sadzenie i rozmnażanie berberysu

Berberys posadzony jest najczęściej późnym latem lub wczesną jesienią.. Jeśli przeniesiesz procedurę na wiosnę, sadzonki będą wymagały obfitego podlewania w okresie letnim. Schemat sadzenia zależy od wymiarów rośliny:

• Berberys średni i wysoki (od 1 m) sadzi się w jednym rzędzie, pozostawiając 60–80 cm między krzakami, 80–100 cm w dwóch rzędach z krzakami naprzemiennymi. Rozstaw rzędów - 50-60 cm.
• Nisko rosnące krzewy - w odstępie 50 cm w jednym rzędzie i 40 cm, jeśli sadzi się 2-3 rzędy. Nawy o szerokości 40-50 cm.

Aby zapewnić niezbędną gęstość żywopłotów berberysu, rośliny sadzi się wystarczająco często

Jeśli chodzi o miejsce, większość gatunków woli słońce lub półcień. Jest to szczególnie ważne w przypadku odmian o jasnych kolorach liści - w cieniu zanikają..

Berberys nie lubi „towarzystwa” z innych roślin, z wyjątkiem „krewnych”. Odsuń żywopłot od innych plantacji co najmniej 1,5 m.

Sadzonka (lub rów, jeśli sadzi się wiele krzewów jednocześnie) o głębokości do 40 cm jest wypełniona ziemią zmieszaną z nawozami - dwie szklanki popiołu drzewnego, 20 g prostego superfosfatu, 10 g siarczanu potasu i 2-3 kg próchnicy. Przygotuj to 2-3 tygodnie przed zejściem ze statku.

Sama procedura nie ma żadnych charakterystycznych cech w porównaniu z innymi sadzonkami. Po umieszczeniu korzeni roślin w jamie, aby nie zginały się w górę, jest przykryty ziemią do góry, okresowo wbijając podłoże. Natychmiast po posadzeniu gleba jest ponownie zagęszczana, podlewana obficie (4–5 l) i ściółkowana. Istniejące pędy są cięte o około jedną trzecią. Aby wygładzić przyszłe ogrodzenie, z góry określ wysokość, ciągnąc linę równolegle do podłoża.

Berberys rozmnaża się łatwo zarówno w sposób wegetatywny, jak i generatywny.. Ta ostatnia nie jest odpowiednia do hodowli mieszańców, ponieważ nie gwarantuje zachowania znaków odmianowych:

• Nasiona Zebrane i posadzone jesienią. Jeśli sadzenie planowane jest na wiosnę, konieczne jest rozwarstwienie (nasiona zmieszane z mokrym torfem lub piaskiem są przechowywane w lodówce przez 4 miesiące). Głębokość bruzdy wynosi do 3 cm; od góry jest pokryta piaskiem lub trocinami. Kiedy śnieg pada wiosną, łóżko jest pokryte folią. Nasiona kiełkują w połowie maja, kiełkowanie na poziomie 70. Po pojawieniu się 2-3 prawdziwych liści sadzonki są przesadzane na stałe. Na zimę potrzebują schronienia.

  

  Rozmnażanie nasion nie jest odpowiednie dla mieszańców hodowanych przez hodowców; mało prawdopodobne jest, aby cechy odmianowe (szczególnie kolor liści) utrzymywały się

• Sadzonki. Materiał do sadzenia jest częścią rocznego zdrewniałego pędu o długości do 20 cm z 5-6 pąkami. Odetnij je w środku lata. Dolną część moczy się przez 2-3 godziny w stymulatorze tworzenia korzeni, sadzonki sadzi się w szklarni, w dobrze nawilżonej glebie, pogłębionej o 4-5 cm. Wszystkie liście należy odciąć od dołu. Ukorzenione rośliny przesadza się do stałego miejsca, osłoniętego na zimę.

  

  Sadzonki berberysu są cięte tylko z absolutnie zdrowych roślin

• Nakładanie warstw. Zdrowa gałąź jednoroczna jest zginana do ziemi po uprzednim wykopaniu rowka o głębokości do 5 cm Kora jest cięta od dołu, utrwalona w tej pozycji, pokryta próchnicą, pozostawiając górę na powierzchni, obficie podlewana latem. Jesienią powstały krzew zostaje oddzielony od rośliny matecznej i przesadzony.

  

  Powielanie warstwami - metoda wymagająca minimum wysiłku ze strony ogrodnika

• Dzieląc krzak. Odbywa się to wiosną na krzakach w wieku 5–8 lat. Ta metoda nie jest popularna ze względu na ryzyko nieodwracalnego uszkodzenia rośliny. Nadaje się tylko do odmian karłów - wysoki berberys jest trudny do wydobycia z gleby. Krzew jest podzielony na 2-3 w przybliżeniu równe części, sekcje są dezynfekowane, myte je drugim siarczanem miedzi i posypane popiołem, są sadzone w uprzednio przygotowanych dołach. Podlewanie oszczędnie, ale często.

  

  Dzielenie buszu jest dość ryzykownym wydarzeniem, jeśli zrobisz coś złego, możesz dostać 2-3 nieopłacalne zamiast jednej zdrowej rośliny

Ważna opieka Niuanse

Berberys, roślina wymagająca minimalnej pielęgnacji. Ale posadzenie żywopłotu i zapomnienie o nim nadal nie będzie działać:

• Podlewanie W upale, przy braku opadów, 4–5 l na 1–2-letni krzew raz w tygodniu, dla dorosłej rośliny - 8–10 l. Ściółkowanie pomaga zwiększyć przerwy między podlewaniem. Znacząco zmniejsza również liczbę chwastów i zapobiega tworzeniu się twardej skorupy na powierzchni gleby.

  

  Berberys może często wytrącać się latem, ale przy przedłużającej się suszy nadal wymaga podlewania

• Aplikacja nawozu. Od drugiego roku po posadzeniu berberysy są karmione, gdy liście zaczynają kwitnąć i wczesną jesienią. Używaj nawozów do liściastych. Co 4 lata azot wprowadza się wczesną wiosną (25-30 g mocznika lub siarczanu amonu na 10 l wody). W żyznej glebie górny opatrunek można całkowicie wyrzucić.

  

  Specjalistyczny nawóz będzie posiadał niezbędne makro- i mikroelementy niezbędne do krzewów ozdobnych w odpowiednich proporcjach

• Przycinanie Krzewy dobrze to tolerują, można im nadać najdziwniejszy kształt. Jeśli potrzebujesz klasycznego żywopłotu, bez dodatków, w drugim roku po posadzeniu odetnij wszystkie dostępne pędy o trzeci, stymulując rozgałęzienie. Następnie ogranicz się do przycinania sanitarnego wiosną i usuwania w czerwcu i sierpniu wszystkich pędów, które wyraźnie naruszają konfigurację żywopłotu.

  

  Berberys toleruje „strzyżenie” prawie bezboleśnie, dobrze zachowuje swój kształt

• Przygotowanie do zimy. W wielu rosyjskich regionach berberys z powodzeniem hibernuje bez schronienia. Ale jeśli oczekuje się, że zima będzie szczególnie trudna i przy niewielkim śniegu, ściółkuj korzenie warstwą torfu lub próchnicy o grubości 4-5 cm lub wrzuć liście z liśćmi, świerkowymi gałęziami.

  

  W klimacie umiarkowanym odporność na mróz berberysu najczęściej pozwala mu zimować bez schronienia

• Zapobieganie chorobom Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się mączniaka prawdziwego (biała powłoka, podobna do mąki na krzaku) i rdzy (czerwonawo-brązowe plamy na liściach), wczesną wiosną i w połowie jesieni krzewy i gleba pod nimi są traktowane roztworem dowolnego środka grzybobójczego (Topaz, Vectra, Skor, Abiga) Peak Topsin).

  

  Do zapobiegania i kontroli rdzy liści odpowiednie są wszelkie preparaty zawierające miedź

Wideo: sadzenie berberysu w ziemi, górny sos i choroby typowe dla kultury

Żywopłot berberysu rośnie szybko, wygląda bardzo elegancko przez cały sezon, a czasem także przynosi owoce. Dla rosyjskich ogrodników jest to bardzo odpowiednia opcja, ponieważ krzew jest odporny na zimno i bezpretensjonalny w utrzymaniu.